Vroeggeboorte; het verhaal van Finn

Werd jouw kleine held te vroeg geboren? Of ligt je kindje nu te knokken op de NICU? Deel je verhaal op de blog van Little Hero en help de wereld bewust te maken van de impact van ‪‎vroeggeboorte. Vandaag het bijzondere verhaal van Nicole en haar kleine held Finn.

Finn is met 33 weken en 5 dagen geboren. De nacht van 24 januari 2015 braken mijn vliezen. In het begin had ik het niet zo door dus draaide ik me maar weer om. Toen bleef ik maar wat voelen, alsof ik inderdaad plaste terwijl ik die drang echt niet had. Ik mn man wakker gemaakt... Hij het ziekenhuis gebeld en ze zeiden dat we gelijk moesten komen. Daar aangekomen, allemaal onderzoekjes gedaan en inderdaad het waren mijn vliezen die gebroken waren. Totale schok want ik was pas 15 maart 2015 uitgerekend. Moest gelijk blijven. Had weeën remmers gehad en prikken in mn bil voor de rijping van zn longetjes. Hij bleef gelukkig warm in mn buik zitten. Dik een week heeft Finn nog in mn buik gezeten en 1 februari vond Finn het wel tijd worden! Het begon spontaan. Kreeg gelijk weeën opwekkers dit keer. Geen pretje maar ja. Uiteindelijk na 4 uur heftige weeën gehad te hebben, kreeg ik koorts en Finn kreeg een hele hoge hartslag. Toen moest ik met spoed een keizersnede en daar was hij!!

We waren gelukkig in die week dat ik al verbleef in het ziekenhuis goed ingelicht over hoe en wat er zou gebeuren als hij te vroeg geboren zou worden. Dus een beetje op de hoogte waren we wel maar toch als je het mee moet maken is het best heftig. Ik bleef nog een week in het ziekenhuis en dan komt de dag dat jij naar huis mag en je kind moet daar nog blijven. En ook daar hadden ze ons op voorbereid maar als het dan zover is, is het verschrikkelijk! Zo hoort het niet te gaan maar ja aan de andere kant,  zo'n klein en kwetsbaar hummeltje wil je ook echt nog niet thuis hebben. Dus dat was heel dubbel!  Iedereen leeft wel met je mee maar toch begrijpen mensen het niet. Iedereen zegt van hij ziet er goed uit, hij is in goede handen enz enz. dus waar maken we ons druk om?? En dat is natuurlijk waar maar toch snappen ze het niet wat voor ongelofelijke impact het heeft!!!


Uiteindelijk heeft Finn 3 weken in het ziekenhuis gelegen ipv 6 weken dus het ging hartstikke goed!! Achteraf kan ik zeggen dat het hartstikke snel is gegaan dat hij naar huis mocht maar op dat moment leek het wel maanden te duren!! Hij groeit hartstikke goed en is een tevreden mannetje!! Ik wil aan iedereen meegeven die dit ook mee moet maken, laat je niet leven....luister goed naar je hart en probeer er volop van te genieten van elke minuut!!!!

Groetjes
Nicole

Kroon op mijn werk

Sommige foto's doen je gewoon smelten. Zeker als je dagelijks hart en ziel stopt in het ontwerpen van kleurrijke en passende #prematuurkleding. Meet Milou en Max. Geboren na een zwangerschap van 31 weken en 3 dagen. Wat een kleine vechters en wat stralen ze in hun setjes van Little Hero!  Dankzij de prachtige foto's van #Earlybirds Fotografie is dit bijzondere moment voor altijd vastgelegd. http://www.earlybirdsfotografie.nl/milou-en-max/ 

Slapen Nederlandse baby's straks in kartonnen dozen?

Twee weken geleden plaatste de lifestyle blog Fitte Vrouwen een blog over Finse baby’s die de eerste maanden van hun leven in een doos slapen. De blog werd massaal gelezen en heeft nu zelfs binnen de politiek iets losgemaakt. De PvdA in de Rotterdamse gemeenteraad wil de babydoos namelijk naar Nederland halen.

In Finland krijgen alle zwangere vrouwen een doos gevuld met een complete babyuitzet. De doos heeft een klein matrasje en is daarmee ook het wiegje voor de baby in de eerste maanden. Het doel: alle kinderen een gelijke start geven. De blog van Fitte Vrouwen hierover bereikte bijna 2 miljoen mensen op Facebook en de reacties stroomden binnen : “Wat een prachtig initiatief! Zouden we in Nederland ook moeten hebben!”

En nu blijkt het idee van een babybox ook de politiek te inspireren. Zo heeft Rotterdamse PvdA-raadslid Fatima Talbi het College gevraagd of in Rotterdam met soortgelijk initiatief gestart kan worden: “Om de doos te krijgen, moeten vrouwen in Finland langs bij de arts of verloskundige. Dat betekent dat er goed naar hun gezondheid werd gekeken en naar dat van het kindje. Hierdoor verbeterde de zorg voor zwangere vrouwen en pasgeboren baby’s. Het doel van het kraampakket is het stimuleren van goed ouderschap.”

Little Hero steunt dit idee van harte en hoopt dat de gedachten achter de Finse babydozen ook binnen de landelijke politiek iets zal losmaken. Want hoe mooi is het als alle pasgeboren baby's in Nederland een gelijke start krijgen! 

Verpleegster redt leven vroeggeboren baby in warenhuis

De kans is 1 op 500. Letterlijk. Afgelopen vrijdag helpt verpleegkundige Letty Rubalcava bij een bevalling op het toilet van warenhuis Walmart. De baby is 1 van de 500 baby's die in haar tijd als verpleegster buiten het Salinas Valley Memorial Hospital ter wereld komt.

Rond 10.30u loopt Rubalcava het toiletgebouw van het warenhuis Walmart in. Daar blokkeren twee Walmart medewerkers de deur van een toilet. Een van de medewerker belt met 911. Met haar tien jaar ervaring als verpleegkundige, herkent Rubalcava het geluid dat uit het toilet komt direct: “She was making sounds I recognized as being in labor." Rubalcava biedt haar hulp aan en ziet een jonge Walmart medewerkster op de rand van het toilet zitten. Ze helpt haar naar de grond en vraagt om een paar steriele handschoenen. Al snel is  duidelijk dat de baby niet lang meer op zich liet wachten. ‘It’s too soon.’” zegt de barende vrouw. Nog een laatste wee en de baby wordt om 10.34 geboren. 

Rubalcava plaatst de baby op de borst van haar moeder en ziet dat het meisje inderdaad veel te vroeg ter wereld is gekomen. Op dat moment opent de baby haar ogen en kijkt haar recht aan: "I was glad the baby did that because that told me it was above 26 weeks.” Rubalcava probeert het meisje zo goed en kwaad als het gaat af te drogen en te stimuleren. Een paar tellen later arriveren brandweer en ambulance. Ze hebben een Eerste Hulp setje bij zich waarmee Rubalcava de navelstreng kan knippen. Gelukkig, want het personeel bij de alarmcentrale had de medewerkers van Walmart geadviseerd deze met een veter af te binden, maar "This is a premature baby so we want to delay cord clamping as much as we can.” Snel wikkelt Rubalcava de baby in een dekentje en een mutsje en moeder & dochter vertrekken per ambulance naar het ziekenhuis. De baby wordt direct naar de NICU gebracht en maakt het naar omstandigheden goed. Vanwege privacy redenen worden er verder geen gegevens over de ouders vrijgegeven. Wel heeft de vader Rubalcava bedankt voor haar moedige optreden. 

Rubalcava zelf is blij dat ze op het juiste moment op de juiste plek was. Af en toe denkt ze aan de complicaties die hadden kunnen optreden: "I didn’t know the gestational age when I realized this baby was preterm. I didn’t know any co-morbidities for Mom. Does she have high blood pressure? Were there twins?” Gelukkig was dit niet het geval en deed ze in haar ogen wat al haar collega's hadden gedaan: “I think we all go into nursing because we care about people, we want to help people and that doesn’t stop when you leave the hospital.” In onze ogen is ze een ware heldin!

Bekijk HIER het hele verhaal van Rubalcava. 

Dappere tienermoeder doneert moedermelk

Een inspirerend verhaal in Alaska Dispatch News. In november 2014 bevalt de jonge Kaleena Pysher op 19 jarige leeftijd van een dochtertje. Tijdens haar zwangerschap ziet ze in dat ze zelf niet de middelen heeft om het meisje op te voeden. Ze maakt de moeilijkste keuze van haar leven en geeft haar op ter adoptie. De keuze voor een gezin valt haar zwaar, tot ze hoort dat haar voormalige oppas graag een kindje wil adopteren. De keuze is snel gemaakt. “I would trust her with my life,” zegt Pysher. 

Negen dagen voor de uitgerekende datum bevalt Pysher van een gezonde dochter. Ze houdt het meisje de volle 48 uur bij zich, totdat haar adoptie ouders haar meenemen. Dan doet Pysher iets bijzonders; ze neemt de borstkolf ter hand en begint te kolven. Iedere twee uur weer. De borstvoeding bewaart ze in plastic zakjes in haar ouders vriezer. Haar melkproductie blijkt enorm en het kolven wordt al snel onderdeel van de dagelijkse routine. De pijn die ze voelt verbijt ze:“I just sucked it up and kept going,” De voorraad wordt wekelijks via diepvriesboxen verscheept naar de adoptie ouders, zodat het dochtertje de eerste weken van haar moedermelk kan profiteren. 

Vanwege de torenhoge vervoerskosten besluiten de adoptie ouders na 6 weken te stoppen, maar haar melk productie blijft toenemen. Pysher neemt weer een moedig besluit en doneert haar moedermelk aan een moedermelkbank in Colorado. Haar melk wordt nu gebruikt om vroeggeboren kindjes op de NICU te voeden. Op dit moment kolft Pysher nog twee maal daags voor de kindjes op de NICU. Loslaten vindt ze moeilijk: “As long as I’m still giving them breast milk, they still need me for something. (The baby) still needs me.” Alle gebeurtenissen zijn overweldigend voor de 19 jarige vrouw, maar Pysher zelf zegt dat deze ervaring niet had willen missen:  "Now I know there's a stronger love."

Little Hero hoopt dat het verhaal van Pysher ook (pas bevallen) moeders in Nederland inspireert. Want er is nog altijd grote behoefte aan moedermelk voor prematuur geboren baby's. Juist moeders van baby's op de NICU produceren vaak niet voldoende melk om hun kindje(s) te voeden. Soms is de moeder zelf ziek, is de baby nog te zwak om aan de borst te drinken of heeft de moeder teveel stress waardoor de borstvoeding niet op gang komt. Help deze moeders en meld je aan bij een van de moedermelkbanken.

Bekijk hier de bijzondere reportage over Pysher. 

Kwetsbaarheid van couveuse ouders

Als je kindje te vroeg geboren wordt is dit meestal een grote shock. Dit trauma eindigt vaak niet bij het verlaten van het ziekenhuis. In The Star vertelt Christine Kluczynski vandaag haar indringende verhaal. Toen in december 2012 haar vliezen braken had ze voor het eerst zwangerschapskleding aan. Het zou eigenlijk nog 3,5 maand duren voordat ze moeder zou worden. De natuur besloot anders; haar dochters Maja en Alexis werden met 24 weken geboren. 

De eerste keer dat Christine en haar man Chris hun dochters zien, liggen zij op de NICU van het Sunnybrook Health Sciences Centre. Omringd door draadjes, slangen en monitoren. Wekenlang moet de tweeling vechten voor hun leven. Als kleine vechters overleven zij meerdere hersenbloedingen en een hartoperatie. Na 4,5 maand zijn Maja en Alexis sterk genoeg om het ziekenhuis te verlaten. 

Helaas is ook bij thuiskomst geen sprake van een roze wolk. Vanaf nu zijn ze zelf verantwoordelijk voor twee kwetsbare baby's, aangesloten op een zuurstoftank. Ver weg van het ziekenhuis, andere couveuse ouders en de NICU verpleegsters, voelen ze zich eenzaam en doodsbang voor de toekomst. Een jaar lang bestaat het leven van Chris en Christine uit het vervangen van zuurstoftanks, alarmbellen die afgaan en het vervangen van plakkers. Slapen doen ze beurtelings en tijdens hun wekelijkse ziekenhuisafspraken slepen ze altijd twee zuurstoftanks mee. Normaal op bezoek gaan is er niet bij.  Een simpele verkoudheid en hun dochters moeten weer opgenomen worden. 

Met Christine gaat het ondertussen slechter en slechter. Ze zoekt professionele hulp en wordt behandeld voor depressie en Post Traumatisch Stress Sydroom. Ook vindt ze steun bij een Facebook groep voor prematuur ouders. Door de vele reacties op haar openhartige berichtjes wordt het Christine duidelijk dat ze niet de enige is. “I know exactly what you’re going through,” schrijft een moeder. Een ander “we just don’t talk about it enough” and “most of the world thinks prematurity ends when you leave the NICU.” Deze feedback maakt duidelijk hoe weinig aandacht er is voor de impact van vroeggeboorte op families. 

Christine besluit de stoute schoenen aan te trekken en schrijft in juli 2014 een open brief aan alle lokale gezondheidsorganisaties en politieke partijen. Haar boodschap; op iedere NICU moet een maatschappelijk werker komen en bij thuiskomst moet er een netwerk van ervaringsdeskundigen en hulpverleners liggen waar ouders op kunnen terugvallen. 

Verhalen zoals die van Christine zijn de reden waarom ik vorig jaar met Little Hero ben gestart. Want vroeggeboorte heeft een grote impact op families. Niet alleen tijdens de ziekenhuisperiode, maar voor een lange, lange tijd. De kwetsbaarheid van een prematuur kind is helaas niet over zodra de ziekenhuisdeur dichtgaat. De kwetsbaarheid van de ouders ook niet. Het wordt tijd dat Nederland zich hiervan bewust wordt. Het verlengen van het ouderschapsverlof voor moeders met een vroeggeboren kindje is een mooie eerste stap. Maar daarmee zijn we er nog lang niet. Een goed netwerk zoals waar Christine voor strijdt, ik kan het alleen maar aanmoedigen. Want niemand zou alleen moeten staan in deze periode! Steun ons in deze strijd: www.facebook.com/prematuurkleding

Meer lezen over Christine en haar twee helden: https://kluczynskitwins.wordpress.com/

Nijntje in actie voor prematuur baby's

Nijntje is jarig: 60 jaar alweer. Dit jubileum wordt in Nederland groots gevierd. Maar ook buiten haar geboorteplaats doet het wereldberoemde konijntje goede zaken! Zo helpt Nijntje (oftewel Miffy) organisatie Bliss met een grote inzamelingsactie voor alle prematuur geboren en zieke babies in Engeland.

Tijdens Bake for Bliss zullen honderden bakkers door heel Engeland de meest verrukkelijke Nijntje taartjes en cakjes bakken om zo geld in te zamelen voor de 80.000 allerkleinsten op de NICU. Professionele bakkers, scholen, couveuse ouders, NICU verpleegkundigen; heel Engeland bakt mee.



Little Hero gaat eens bij Nijntje informeren of zij deze prachtige actie ook in haar geboorteplaats wil voortzetten. Bakken jullie dan mee? Alle leuke ideeën zijn welkom op www.facebook.com/prematuurkleding

 

Het onvoltooide kind

Rood en licht doorschijnend, als een pasgeboren konijntje. Onaf en perfect tegelijk. Zo beschrijft Brenda van Osch de eerste aanblik van haar vroeggeboren dochter Eva. Bij geboorte woog Eva 680 gram, minder dan een pak suiker. Het boek "Het onvoltooide kind" vertelt over de heftige maanden op de NICU en de jaren daarna waarin langzaam duidelijk wordt hoeveel handicaps en problemen Eva heeft.

Negen jaar later stapt Brenda van Osch opnieuw een afdeling neonatologie binnen - maar nu als journalist. De behandelgrens voor vroeggeboren baby’s is dan net verlaagd naar 24 weken. In indringende gesprekken stelt ze de vragen die ze na haar dochters geboorte niet stelde. Hoe ver willen artsen gaan met het behandelen van prille levens? Moet alles gebeuren wat medisch kan? 

Vandaag verschijnt Het onvoltooide Kind - Op zoek naar de grenzen van pril leven.
Vanavond is Brenda van Osch te gast bij RTL Late Night om 22.45u op RTL4

Facebook weigert weer borstvoedingsfoto

Deze foto van een moeder die haar pasgeboren kindje borstvoeding geeft, doet weer veel stof opwaaien op de Best for Babes Foundation page. Facebook verwijderde de foto na tips van gebruikers die vonden dat er veel te veel te zien is.  

Het plaatsen van borstvoedingsfoto's leidt al jaren tot felle discussie en protest. Waarom mogen vrouwenborsten niet en mannenborsten wel? Inmiddels is er een kleine overwinning: de vrouwelijke borst mag, maar alleen als het om een vrouw gaat die borstvoeding geeft. 

Maar daarmee is het bizarre beleid van Facebook dus nog niet voldoende gewijzigd. Want ook deze foto wordt weer in de ban gedaan. Wordt het geen tijd dat we beseffen dat borstvoeding niks met seks of seksualiteit te maken heeft?

Stichting Make a Memory

Een van de organisaties in Nederland die enorm veel betekent voor prematuur kindjes is Stichting Make a Memory. Zij maken kosteloos foto's van terminale of overleden kindjes (24 weken tot 16 jaar). Als herinnering en hulp bij verwerking van het immense verlies. Onbetaalbaar...

Tot mijn grote verdriet kregen we te horen dat ook deze Stichting te maken heeft met de gevolgen van de bezuinigingen in de ziekenhuizen. Zo moest een manager deze week inventariseren wie precies de gipsafdrukjes van de gestorven kindjes bekostigt en hoeveel tijd een verpleegkundige kwijt is met de begeleiding van ouders naar het mortuarium...


Het wordt tijd dat wij in Nederland eens achter onze oren gaan krabben. Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Want als we hierop gaan bezuinigen is het einde zoek. Geen woorden voor....http://www.makeamemory.nl/

Lager zelfbeeld voor ex-prematuren

Een nieuwe Finse studie toont aan dat pubers die prematuur geboren werden, een lager zelfbeeld hebben dan leeftijdsgenoten. Ook hebben zij pas op latere leeftijd hun eerste seksuele ervaring. Dit zou niet alleen gelden voor extreem vroeggeboren kinderen, maar voor alle baby's die voor de 37 weken ter wereld komen.

Volgens de onderzoekers wordt hiermee aangetoond dat vroeggeboorte dus niet alleen gevolgen voor de lichamelijke, maar ook de sociale ontwikkeling heeft. Gemiddeld genomen zouden ex-prematuurtjes 'voorzichter' zijn dan leeftijdsgenoten. 

Tegelijkertijd plaatsen de onderzoekers kanttekeningen bij de uitkomsten. Zo werden alle proefpersonen in de tachtiger jaren geboren. De zorg voor prematuur kindjes was toen anders dan de intensieve zorg op de NICU's tegenwoordig. Het kan dus nog jaren duren voordat onderzoekers iets kunnen zeggen over de sociale ontwikkeling van prematuur baby's die nu ter wereld komen. 

Voor het hele artikel: http://pediatrics.aappublications.org/content/early/2015/01/20/peds.2014-1345.full.pdf+html 

#Emma150jaar: 't allerbeste voor de allerkleinsten

In 2013 werd onze drieling na een zwangerschap van 32 weken geboren in het AMC. Dit ziekenhuis zal altijd een bijzonder plekje in ons hart houden. Want zonder hun geweldige zorg hadden wij er allevier nu zeker niet zo gelukkig & gezond bij gezeten. En hoera, dit jaar bestaat het Emma Kinderziekenhuis AMC 150 jaar! Zij grijpen deze mijlpaal aan om een internationaal toonaangevende Intensive Care #Neonatologie voor #prematuur en ernstig zieke kinderen te realiseren. Dus nog betere faciliteiten voor de allerkleinsten. 


De komende drie jaar hopen zij 3 miljoen euro bijeen te brengen om alle dromen waar te maken. Namelijk de beste start voor alle prematuur en couveuse kindjes in Nederland; ik kan me geen mooier doel indenken. #Emma150jaar en www.steunemma.nl