Finn is met 33 weken en 5 dagen geboren. De nacht van 24 januari 2015 braken mijn vliezen. In het begin had ik het niet zo door dus draaide ik me maar weer om. Toen bleef ik maar wat voelen, alsof ik inderdaad plaste terwijl ik die drang echt niet had. Ik mn man wakker gemaakt... Hij het ziekenhuis gebeld en ze zeiden dat we gelijk moesten komen. Daar aangekomen, allemaal onderzoekjes gedaan en inderdaad het waren mijn vliezen die gebroken waren. Totale schok want ik was pas 15 maart 2015 uitgerekend. Moest gelijk blijven. Had weeën remmers gehad en prikken in mn bil voor de rijping van zn longetjes. Hij bleef gelukkig warm in mn buik zitten. Dik een week heeft Finn nog in mn buik gezeten en 1 februari vond Finn het wel tijd worden! Het begon spontaan. Kreeg gelijk weeën opwekkers dit keer. Geen pretje maar ja. Uiteindelijk na 4 uur heftige weeën gehad te hebben, kreeg ik koorts en Finn kreeg een hele hoge hartslag. Toen moest ik met spoed een keizersnede en daar was hij!!
We waren gelukkig in die week dat ik al verbleef in het ziekenhuis goed ingelicht over hoe en wat er zou gebeuren als hij te vroeg geboren zou worden. Dus een beetje op de hoogte waren we wel maar toch als je het mee moet maken is het best heftig. Ik bleef nog een week in het ziekenhuis en dan komt de dag dat jij naar huis mag en je kind moet daar nog blijven. En ook daar hadden ze ons op voorbereid maar als het dan zover is, is het verschrikkelijk! Zo hoort het niet te gaan maar ja aan de andere kant, zo'n klein en kwetsbaar hummeltje wil je ook echt nog niet thuis hebben. Dus dat was heel dubbel! Iedereen leeft wel met je mee maar toch begrijpen mensen het niet. Iedereen zegt van hij ziet er goed uit, hij is in goede handen enz enz. dus waar maken we ons druk om?? En dat is natuurlijk waar maar toch snappen ze het niet wat voor ongelofelijke impact het heeft!!!
Uiteindelijk heeft Finn 3 weken in het ziekenhuis gelegen ipv 6 weken dus het ging hartstikke goed!! Achteraf kan ik zeggen dat het hartstikke snel is gegaan dat hij naar huis mocht maar op dat moment leek het wel maanden te duren!! Hij groeit hartstikke goed en is een tevreden mannetje!! Ik wil aan iedereen meegeven die dit ook mee moet maken, laat je niet leven....luister goed naar je hart en probeer er volop van te genieten van elke minuut!!!!Groetjes
Nicole
